Schuif-eens-aan-toernooi 2020
Van onze verslaggever Johan Mastbroek:
Donderdagavond 16 januari werd bij ttv. Phoenix het allereerste Schuif-eens-
aan-toernooi gehouden. De opzet van dat toernooi is dat een Phoenix-speler een
gast uitnodigt en samen met die persoon een dubbelspel speelt tegen andere
Phoenix-gast combinaties.
Omdat de speelsterkte onderling erg kan verschillen wordt er niet volgens de
normale regels gespeeld, maar kent elke spelronde een andere speelwijze.
Met als doel het organiseren van een leuke avond voor alle deelnemers, waarbij
lol belangrijker is dan presteren. Gaandeweg het toernooi bleek dat iedereen
veel schik had in de verschillende spelvormen, maar dat sommigen de ambitie
om te winnen moeilijk los konden laten.
Er werd soms fanatiek getafeltennist maar de gezelligheid bleef troef.
Voor alle foto's klik hier
Aan het begin van de avond meldden zich 10 teams, drie meer dan tevoren was opgegeven, want
een aantal Phoenixleden had pas op het laatste moment een gast kunnen strikken.
De deelnemende teams waren:
1. Jaap en Paul 6. José en Rick
2. Erna en Marcha 7. Fred en Tim
3. Robert en Robbert 8. Wilbert en Fred
4. Theo en Linda 9. Ewout en Edwin
5. Ed en Kees 10. Tony en Thomas
In sommige teams zag je de familieverhoudingen terug, andere teams waren samengesteld uit
collega's of oude vrienden.
De meeste mensen bleken wel een tafeltennisachtergrond te hebben, hoewel een enkeling vooral
campingtafelervaring had.
Na de opening en het welkom heten van de gasten werden de volgende speelrondes gestart.
1. Een fluitje van één cent.
Hierbij speelden de dubbels 20 minuten, waarbij de stand werd doorgeteld.
Maar telkens als het fluitje van de leiding klonk, werd de stand omgekeerd.
Geluk en tactiek waren dus belangrijke succesfactoren. De verliezers hoopten op meer fluitsignalen.
In deze spelvorm waren Ewout en Edwin het beste, maar de resultaten lagen dicht bij elkaar.
2. Phoenix-verkeerde hand spel.
Zoals uit de naam al blijkt, moesten de Phoenix spelers met hun verkeerde speelhand spelen: de
gasten hoefden dat niet. Op die manier moesten 5 games tot de 11 worden gespeeld. Elke gewonnen
game was 10 punten waard.
Robert en Robbert waren hierin, samen met Tony en Thomas het beste.
3. Het dobbelsteenspel.
Op alle tafelhelften stond een bekertje met daarop een dobbelsteen.
De teams moesten 20 minuten spelen en de stand doortellen, waarbij de punten volgens de normale
regels konden worden gescoord. Alleen mocht er niet worden gesmasht.
Maar werd bij de tegenstander de beker omgeslagen door de bal, dan werd diens stand verminderd
met het aantal punten van de dobbelsteen. Tony bleek heel sterk in het mikken op de beker maar
had de pech dat de dobbelsteen telkens op 1 viel, zodat de tegenstanders bijna geen schade opliepen.
Uiteindelijk bleken Ed en Kees het sterkte dubbel bij dit spel.
De beide Rob(b)erts slaagden er in om in de min te eindigen. Hun tegenstanders waren erg trefzeker
en de dobbelsteen had geen medelijden met dit dubbel.
Na een korte maar levendige drink pause in onze kantine werd het toernooi vervolgd.
4. De langste rally.
Op elke tafel moesten de dubbels twee ballen diagonaal spelen met als opdracht de bal zo lang
mogelijk in het spel te houden en de slagen te tellen. Wie de langste rally speelde was winnaar.
Bij een fout weer bij nul beginnen.
Dit leidde soms tot hilarische situaties als de beide ballen bij het kruisen op elkaar botsten.
Maar veel spelers slaagden er in om geconcentreerd de bal lang in het spel te houden.
Kees en Tim bleken de supermeesters in dit spel met een rally van 503 slagen.
De naaste concurrenten kwamen niet verder dan 194 of minder. De minst lange rally bedroeg 56.
Achteraf bleek dit voor de eindscore de beslissende slag voor Kees en Tim.
5. De bal boog houden race.
Hierbij moest hardlopend een parcours worden afgelegd waarbij met het batje een balletje hoog
gehouden moest worden.
Gestart werd met de Phoenix spelers. Al snel bleken er verschillende tactieken mogelijk.
Korte snelle passen in combinatie met het laag houden van de bal op het bat of wilde slagen
omhoog en naar voren en dan maar sprinten om de bal op tijd op te vangen met het bat.
Na een afvalrace werd de finale met drie finalisten gewonnen door Robbert, die verbazingwekkend
snel bleek te zijn en de bal ver vooruit speelde.
Bij de gasten bleken ook een paar snelle en handige jongens te zijn.
Ook hier werd uiteindelijk een finale gehouden met drie mensen (na een tussentijdse fotofinish)
waarna Thomas hier de snelste bleek omdat zijn ook snelle tegenstander vlak voor de eindstreep de
bal liet wegspringen. Robbert en Thomas haalden dus de winnaarsscore.
Voor de vorm werd er nog een vrijblijvende superfinale gelopen tussen Robbert en Thomas:
Robbert bleek ongenaakbaar.
6. Round the table voor Phoenix-spelers.
De aloude spelvorm round the table werd gespeeld, waarbij een speler na de bal geslagen te hebben,
oversteekt naar de andere kant en daar aansluit achter de andere spelers. Degene die daarbij 2
fouten maakt moet de tafel verlaten. In het begin was het spel nog rustig maar hoe minder spelers er
overbleven, hoe sneller er moest worden omgelopen om de bal aan de andere zijde te halen.
Uiteindelijk bleven Kees en Robbert over. Zij speelden een finale tot 5 punten.
Na een gelijkopgaande strijd waarbij Robbert zijn voorsprong verspeelde, bleek Robbert toch als
eerste het vijfde punt te scoren en was dus winnaar.
7. Round the table voor de gasten.
De gasten hadden gezien hoe de spelvorm in elkaar stak doordat eerst de Phoenix mensen aan bod
waren geweest.
Dus ook hier zag je hetzelfde gebeuren..... een langzaam begin en een snelle eindsituatie.
Alleen hadden de gasten meer moeite om de bal in het spel te houden en werd de finale daardoor
sneller bereikt. Ook hier speelden de laatste 2 spelers tot het vijfde punt, en hierbij was de winnaar
Robert. Het team Robert en Robbert waren dus de meesters in deze spelvorm.
Hierna moest de wedstrijdleiding druk rekenen om de eindscores te bepalen.
De eindstand was toen als volgt.
Op de tiende plaats: Theo en Linda 257 punten
Op de negende plaats: Wilbert en Fred 264 punten
Op de achtste plaats: Ewout en Edwin 302 punten
Op de zevende plaats: Erna en Marcha 306 punten
Op de zesde plaats: Jaap en Paul 352 punten
Op de vijfde plaats: José en Rick 359 punten
Op de vierde plaats: Tony en Thomas 404 punten
Op de derde plaats: Robert en Robbert 420 punten
Op de tweede plaats: Fred en Tim 647 punten
En de eindwinnaars: Ed en Kees 686 punten.
De enorme score van Kees en Tim bij de langste rally bleken een zodanig gat te slaan dat zij niet
meer in te halen waren door de anderen.
Door deze ervaring wijs geworden zal bij een volgende gelegenheid de score bij dit onderdeel
anders worden gehonoreerd, aldus de wedstrijdleider Johan.
De prijzen (een kist appels en 2 doosjes bonbons) werden aan de eerste en tweede plaats winnaars
uitgereikt. Ed en Kees besloten de appels onder de aanwezigen te verdelen.
Onder het genot van een drankje tot slot vond ieder het een heel geslaagde avond die voor herhaling
vatbaar is. Johan zegde toe om het volgend jaar weer te organiseren.
Om 22.30 was het toernooi voorbij, maar in de kantine bleef het nog lang onrustig.